Haftowana para

Zima zaskoczyła mnie jak drogowca :) Nawet nie chcę mi się już myśleć ilu rzeczy nie zdążyłam zrobić przed pierwszym śniegiem. Za oknem co prawda dopiero cienka warstwa, trochę deszcz chlapie więc pewnie rozpuści, ale to i tak nie zmienia faktu, że w tym roku się nie wyrobiłam ze wszystkimi pracami na dworze. W ogóle jesień przemknęła mi zbyt szybko i nie zdążyłam się nią nacieszyć. Jesień jest moją porą roku i zwyczajnie mi żal, że odeszła tak szybko.

Dziękuję za wszystkie komentarze pod ostatnim postem. Za Waszą namową bieżnik zostanie ocalony :) Na razie leży i czeka na swój dzień, ale już patrzę na niego łaskawszym okiem i porzuciłam zamiar prucia. Gdzieś z tyłu głowy kołacze mi się myśl, by go komuś oddać za nici, ale myśl ta musi jeszcze nabrać mocy urzędowej.

A teraz do rzeczy. Urzeczona wzorkiem, postanowiłam go wyhaftować. Zamiast kanwy użyłam lnu (po raz pierwszy w życiu), już pierwsze wbicie igły przekonało mnie, że dobrze zrobiłam wybierając możliwie rzadki. Nici to siwa  włóczka, bo ona mi najlepiej w te dziury pasowała.

Wyszło tak:

Obrazek nie wyprasowany, może kiedyś się doczeka. Docelowo powstanie z niego poduszka. Chyba, że by nie powstała....
Chciałam pokazać splot tkaniny, ale zdjęcia nijak dziś wychodzą.
Więcej szczegółów będzie jak już go obszyję. A może lepiej oprawić i na ścianę ?