Dokładnie rok temu odnalazłam swoje miejsce w sieci i ukazał się pierwszy powitalny wpis na tym blogu. Miałam tu pokazywać swoje hafty i dekoracje powstające z niczego. Czas zweryfikował te plany. Przez ten rok odkryłam setki blogów o różnej tematyce, które stały się inspiracją do próbowania nowych rzeczy.
I tak próbowałam:
- papierowej wikliny - ale brakuje mi cierpliwości do skręcania rurek,
- sutaszu - polubiłam i do tej pory czasem jakiś drobiazg uda mi się sklecić
- patchworku - myślałam, że to będzie to w czym poczuję się najlepiej , zafascynowana pięknymi kolorami, układami spróbowałam i ... nie kręci mnie to :( tnąc dobry kawałek materiału na części tylko po to by go potem pozszywać czuję się jak wandal jakiś :) Nie mam też tego całego osprzętowania do równego cięcia i mierzenia tych wszystkich fragmentów, a bez tego jest trochę trudniej. Nie zmienia to jednak faktu, że prace patchworkowe nadal bardzo mi się podobają. Postanowiłam pozostać przy podziwianiu
- szycie - w moim wypadku chyba bardziej zszywania :) oprócz prostego skracania, poszerzania, zwężania, łatania ubrań więcej nie potrafię przy odzieży zrobić nic. Rzeczy dekoracyjno użyteczne typu podkładki, poduszki, kosmetyczki itp wychodzą mi znacznie lepiej
- haft płaski- całkiem nie dawno poczyniłam pierwsze kroki w tej dziedzinie, spodobało mi się średnio, ale zamierzam intensywnie ćwiczyć następnej zimy. Bo to co można nim wyczarować podoba mi się strasznie!
- frywolitka igłowa- nauczyłam się robić podstawowy łańcuszek :) nie kumam schematów, ale poćwiczę jak tylko kupię igłę bo na tej zwykłej to nie bardzo można cokolwiek zrobić.
- decupage- lubię, idealna technika na lato, mistrzynią nie jestem, ale na własny użytek potrafię sobie co nie co ozdobić. Mam też trochę dziwne upodobania bo nie lubię spękań, wszyscy się nimi zachwycają, a do mnie jakoś to nie przemawia. Może dlatego, że efekt popękanej farby swojego czasu miałam prawdziwy w znacznych ilościach. Lubię za to cieniowania ale nie umiem ich robić- jeszcze :)
Z rzeczy ważniejszych byłoby chyba na tyle.
Najważniejszą zaletą prowadzenia bloga okazała się znajomość z
szydełkiem. Okazało się moją pasją, uzależnieniem, antydepresantem no odkąd zrobiłam pierwszy słupek to życia bez niego sobie nie wyobrażam :) Jeszcze dużo z tego tematu nie próbował robić, ale to tylko kwestia czasu.
Haft krzyżykowy jako to co popchnęło mnie do założenia bloga jest moim hobby traktowanym na równi z szydełkiem. Ale wymaga on więcej czasu, pieniędzy, no i cierpliwości. Za to efekty wynagradzają wszystko.
Muszę przyznać, że blog niemal zupełnie zabił we mnie radosną twórczość własną. Wszystko co robię pochodzi ze schematów ściąganych z sieci lub gazet. Jest odwzorowaniem czyjegoś pomysłu, co prawda po swojemu, według własnych możliwości z użyciem często innych materiałów ale najczęściej w tle jest czyjś pierwowzór, będący inspiracją.
Piszę, że prawie niemal zupełnie bo jednak gdzieś tli się we mnie jeszcze ten mały majsterkowicz, który robi ozdoby z pustaka, pojemniczki z patyczków, kosmetyczki z ceraty, ogrodowe kolumienki itp. Ten mały majsterkowicz ujawnia się najczęściej latem, kiedy nie mam czasu na siedzenie na necie, na siedzenie z igłą. i inne wymagające skupienia robótki.
Lubię robić różne rzeczy, ciągle poszukuję nowych technik. Lubię robótki przeplatać tzn jeśli zrobiłam coś na szydełku to następny będzie haft, nie umiem robić dwóch rzeczy naraz a już na pewno nigdy nie zaczynam dwóch robótek z jednej techniki.
Chyba dość tego podsumowania. Jeszcze tylko kilka uwag technicznych.
Prowadzenie bloga jest dla mnie fajną przygodą, zabawą, okazją do poznania ciekawych ludzi i ich genialnych prac. Uważam, że wszystkie blogi które widziałam są niezwykłe, oczywiście są takie które mogę nazwać swoimi ulubionymi :) ale na wszystkie zaglądam chętnie bo są dla mnie inspiracją, są wyjątkowe bo nawet ten sam haft u każdego jest inny. Czasem patrzę na coś i podziwiam przez kilka dni, wiem że sama tak nie umiem zrobić. Czasem podziwiam i czuję że natychmiast muszę zrobić podobne. Różnie wychodzi :)
Jak wszystkich cieszą mnie komentarze. Ale nie obrażam się jeśli ktoś tylko popatrzy i pójdzie. Wiem, że nie zawsze chce się coś napisać. Nie stosuję zasady oko za oko. Jak mi się coś podoba to piszę, nawet jeśli ktoś do mnie nie zagląda. Z reguły jeśli już na jakiś blog weszłam to staram się po sobie słowo zostawić, trochę przeszkadzają te kody co trzeba przepisywać i często przy wolno działającym necie rezygnuję z zostawienia śladu.
Candy i inne zabawy. Candy lubię, zapisuję się na nieliczne, głównie z czystego lenistwa bo nie chce mi się wstawiać tych banerków (jak net się buntuje i chodzi wolno to utrapienie prawdziwe), nie wierzę też że z ponad setki osób szczęście dotknie właśnie mnie, głównie wybieram te candy gdzie nagroda mi się przyda. Uważam, że tak jest sprawiedliwiej i wobec osoby dającej i osób biorących udział w losowaniu. No bo po co mi np kolczyki skoro nie noszę, jak wiem że ktoś wygra i będzie się cieszył i nosił je z dumą robiąc reklamę :) Kolczyki wygrałam kiedyś przypadkiem, na samym początku jak tylko założyłam bloga, podarowałam kuzynce, bardzo jej się podobały.
Nie przyjmuję wyróżnień, bo jakoś tak nie kumam sensu ich działania. Są miłe, ale za wyższą formę uznania uważam komentarz.
Inne zabawy. To zależy od humoru i szybkości neta. Bo głównie te zabawy opierają się na wstawianiu linków do innych blogów, a jak działa wolno to szału dostaję i zabawa przestaje być zabawna :)
Przyjemność ogromną sprawia mi obdarowywanie innych. Lubię rozsyłać swoje drobiazgi wiedząc, że komuś się spodobały. Niedługo pewnie pomyślę o rocznicowym candy.
Podsumowania techniczne: 109 postów, ponad 800 komentarzy, prawie 15000 wejść z całego świata. Dla mnie są to bardzo duże i cenne liczby. Nie myślałam, że aż taki sukces odniesie mój blog.
Czego sobie życzę na kolejny rok? Tłumu obserwujących, kolejnych setek komentarzy, weny twórczej, opanowania chociażby jednej z dziedzin tak do perfekcji, że bardziej perfekcyjnie się nie da :) fajnie by też było gdyby hobby zaczęło na siebie zarabiać, ale na odwagę wystawienia czegokolwiek na sprzedaż jeszcze muszę trochę poczekać.
Post zrobił się długi i nudny zgodnie z tytułem :) Pora by go zakończyć. Na koniec dodam to co najważniejsze.
Dziękuję wszystkim za ten wspólny rok! Dziękuję za każde pozostawione słowo, za to że mogę do Was zaglądać i podziwiać i uczyć się od Was.
