Pierniczkowy zestaw księżniczkowy.

Oto co wymyśliłam w tym roku. Tradycyjnie już przed świętami testuję receptury na pierniczki i tradycyjnie nie mogę trafić na idealną.  W tym roku zależało mi, by ciasto nie rosło zbyt mocno i nie traciło odciśniętych w nim wzorów. Do tego musi być smaczne, w końcu nadchodzi taki dzień, że nawet najbardziej dekoracyjne ciasteczka zostają zjedzone:)
Wzorki zostały tylko na niektórych ciasteczkach, na innych z  różnych powodów efekt mnie nie zadowalał, wiec musiałam znaleźć inny sposób na księżniczkę idealną. I znalazłam! Kształty wykonałam z lukru, takiego zwykłego z białka i cukru. Zastygł w ciasteczkowych foremkach, a potem pięknie dał się z nich wyjąć, a tam gdzie pękło bez problemu można skleić.
Oto pierwsza porcja

 Kareta.

 Zamek

 Aniołko-księżcznika.  Na skrzydłach widać, że ciasto ładnie zachowuje kształt. Ale już pierniczek z księżniczką był grubszy i trochę się rozlał. Lukrowa nakładka sprawdziła się idealnie.

 Ciasteczka mają wielkość ok 10-12cm więc całkiem spore.
Będą prezentem dla pewnej małej księżniczki.
To dopiero początek pierniczenia, zdradzę tylko, że plany mam ambitne:)

Lukier królewski (chyba tak się fachowo to nazywa) po zastygnięciu jest twardy jak skała, takie cukrowe nakładki uratują nie jedno średnio udane ciasteczko i wybawią z kłopotu każdego kto nie ma talentu plastycznego, a marzy o własnych dekoracyjnych pierniczkach.

***
A na koniec pochwalę się jeszcze jak pięknie udało mi się ususzyć cytrusy.  Docelowo chyba zawisną na choince, a może będą w stroiku, jeszcze nie zdecydowałam. Najładniej i najszybciej schła limonka, do tego pięknie pachnie kokosem. Za to pomarańcze nie pachną w ogóle, ani świeże, ani suszone, odrobinę zapachu ma skórka świeżo starta, ale też szybko się ulatnia.  Kupowałam  w kilku sklepach i nie pachną żadne, przynajmniej nie tak jakbym chciała. Nawet olejek pomarańczowy, który kupiłam pachnie tylko kilka minut, a mi się w tym roku marzy zapach pomarańczy unoszący  się wszędzie.

Tyle zostało z  moich planów na adwentowy wieniec. Może za rok wystarczy czasu na zrobienie czegoś sensownego.